Glasparelstralen is een bewerkingstechniek waarbij een oppervlak van een relatief zacht materiaal wordt behandeld met glazen kogels, oftewel glasparels. Dit proces verbetert de mechanische eigenschappen van het materiaal. In het geval van het gebruik van gebroken glaskorrels, wordt het oppervlak ontdaan van verontreinigingen en opgeruwd, wat vergelijkbaar is met de bewerking van zandstralen. In plaats van zand wordt echter glas gebruikt.

Nadat het product is gereinigd van stof en vuil, worden glazen kogels met een grootte van 500 tot 5.000 µm met behulp van perslucht op het oppervlak geschoten. Dit creëert een versteviging in het oppervlak, waardoor het gladder en harder wordt. Bovendien neemt de bestendigheid tegen verschillende vormen van corrosie, zoals spanningscorrosie en corrosievermoeiing, toe. De resulterende laagdikte varieert tussen ongeveer 100 en 200 µ.

Door het oppervlak onder een hoek van ongeveer 45 graden te beschieten met gebroken kogels, worden verontreinigingen weggeschoten. De scherpe breukvlakken van de gebroken glazen kogels schrapen over het oppervlak en verwijderen zo het vuil.

Een kenmerk van het glasparelstralen is dat de ruwheid van het oppervlak afneemt. Hoewel de hoogte van de toppen en de diepte van de dalen na het stralen ongeveer gelijk blijven, hecht er minder vuil aan het gladdere oppervlak. In vergelijking met een mechanisch gepolijst oppervlak is de macroscopische ruwheid groter (de Ra-waarde is hoger), maar op microschaal is de ruwheid vergelijkbaar met een gepolijst oppervlak, wat bepalend is voor de aanhechting.

Hierna is het materiaal geschikt voor poedercoating.